Karanlığa Yolculuk

Karanlığa bir yolculuk...
Iki valiz bir çanta,
Birde kaderin kalin çizgisi alnında.
Umut yüklemiş sol cebine,
Kalbinin tam üstüne,
Her ritmik çarpışında
Umuttan bir parça
Hissetsin diye..

Karanlığa yolculuk bu;
Her dem bir nefer görebilmenin gizli umudu..
Nereye gideceğini kestirememişliğin şaşkınlığı
Ve omuzlarda uzun yolun daha başında isimsiz yorgunluğu...

Bekliyorum II

Hâlâ..

Yüreğimin ikamet ettiği yere ayak seslerimi bekliyorum...!

Bu gelen o mu?

Anlamak isteyenlere...

Alice (bkz. Alice Harikalar Diyarında) "Hangi yoldan gideyim?" deyince, tavşan ona ibretlik bir cevap verir:

"Kişi nereye gittiğini bilmiyorsa, hangi yoldan gittiğinin bir önemi yok..."

Gittiği yeri biliyorsa, ne yöne gideceğini çok iyi bilir ve önüne hedefine götürecek bir çok yol birden açılır. Ve gitmek istediği yere mutlaka varır. Uzun sürer, kısa sürer; kimi yol kestirmeden ulaştırır kimisi hayli vaktini alır. Ama sonunda varacağı yer, gitmek istediği yer olacaktır..!

Asla gidilen yol değil gidilen yer önemlidir. Hedefe götüren her yol, istikamet üzere oldukça doğrudur.
Yol araçtır, varılacak yer amaçtır.
Araca değil amaca bakılır.

Dünya "araçlarının" süsüne aldanıpta asıl ulaşmak istediği hedeflerinden sapanlardan değil de, her daim "amaca" endeksli olanlardan olabilmek dileğiyle...

Hicret Mevsimindeyim

Hicret mevsimindeyim...

Umutları yüklenmiş

Elinde yol biletiyle

Yüreğin git- gel çağrıları arasında

Hicret mevsimindeyim...

Sağanak sağanak yağmur damlacıkların döküldüğü

Toprak kokusunun sardığı günlerde

Sığamıyorum artık buralara...

Tek satırlık göç mektupları yazdığımdan beri...

Artık zarf kapatıldı

Pul yapıştırıldı

Sığamıyorum artık...

Hicret mevsimindeyim...

Dört mevsimin dışında,

Takvimlerin haricinde,

Ne yaz ne kış,

Baharların ötesinde,

Hicret mevsimindeyim...

Erbakan